Tuesday, March 23, 2010

Bike Tour @ DALMATIAN COAST, May 2009, 2732km


Ημέρα 1η: Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Η συνάντηση είχε καθοριστεί στις 8:30 το πρωί στο «Σειριο» για τους Παύλο, Στέφανο, Ντίνο, Ηλία, Στέλιο και ίσως Βαγγέλη. Το ίσως του Βαγγέλη είχε να κάνει με το γεγονός ότι μόλις είχε ενημερωθεί για το παιδί που περίμενε οπότε για αυτόν η εκδρομή θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να παραμεριστεί για αυτή τη φορά.

Παρόλα αυτά ο Βαγγέλης μας ξεπροβόδισε την πρώτη μέρα μέχρι την πρώτη μεγάλη στάση που κάναμε στα Ιωάννινα. Εκεί συναντηθήκαμε με τους άλλους δυο της παρέας Βασίλη και Κωνσταντίνο. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε στο χωριό Αρίστη στον πανέμορφο ξενώνα της Αρίστης με πολύ καλό φαγητό και τρελό ύπνο.

Ημέρα 2η: Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Παρά το γεγονός ότι κοιμηθήκαμε 7 άτομα, το πρωί μας βρήκε κατά ένα λιγότερο λόγω της αναγκαστικής αποχώρησης του Βασίλη. Η σημερινή μέρα είχε είσοδο στην Αλβανία από το συνοριακό σταθμό Κακαβιάς με τελικό προορισμό τα Τίρανα ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή από Άγιους Σαράντα.

Είσοδος στην Αλβανία (Σκιπερία). Οι διαδικασίες τάχιστες. Δεν μας ζητείται ούτε διαβατήριο. Ένα από τα μέλη της ομάδας ανακαλύπτει ποια μηχανή θα ήθελε πραγματικά. Η επιθυμία διαμορφώνεται καθώς ο Στέφανος δοκιμάζει την μηχανή του Παύλου.

Αποφασίζουμε να πάμε Τίρανα από την παραλιακή διαδρομή και όχι από το Τεπελένι. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής είναι πανέμορφο με φιδίσιους δρόμους, πολύ πράσινο και ρομαντικές εικόνες καθώς οδηγούμε παράλληλα με ένα ποτάμι. Μετά από δύο ώρες περίπου φτάνουμε στους Άγιους Σαράντα που θυμίζουν Λούτσα του ’50, το ίδιο και οι δρόμοι στους όποιους γίνονται ατελείωτα έργα με αμέτρητες νταλίκες και μαθητικά πούλμαν που έκαναν την οδήγηση μας σπαστήρι.

Μία λέξη μπορεί να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί 20 χλμ. έξω από τα Τίρανα: Χάος. Σε δρόμο διπλής κατευθύνσεως με δυο λωρίδες προς κάθε κατεύθυνση τα αυτοκίνητα που κατευθύνονται προς Τίρανα έχουν καταλάβει και τις τέσσερις λωρίδες με αποτέλεσμα να ακινητοποιούμαστε για μια ώρα λόγω υψηλής θερμοκρασίας στις μηχανές (BMW L).

To βραδάκι μας βρίσκει στα Τίρανα σε κεντρικό χάλια ξενοδοχείο (180€ - το πιο ακριβό που πληρώσαμε στην εκδρομή).

Ημέρα 3η: Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Μετά από πρωινή βόλτα στην πόλη των Τιράνων κατευθυνόμαστε προς το Μαυροβούνιο και δη συγκεκριμένα την πανέμορφή Μποντγκόριτζα.

Στα σύνορα μεταξύ Μοντενέγρο και Κροατίας (απόσταση 1km) σημειώθηκε και το χειρότερο συμβάν του ταξιδιού. Χάσαμε τον Ηλία! Στα πρόσωπα μας είχε σχηματιστεί ο τρόμος (κατι σαν να αντικρίζεις την Samara απο το “The ring”) περιμένοντας καρτερικά στα σύνορα της Κροατίας όλοι να δούμε το μπλε GS. Ξαφνικά σαν το Valentino Rossi στην ευθεία τερματισμού εμφανίζεται ο Ηλίας. Κλασική δικαιολογία, κοίταζε τα λάδια και ρύθμιζε το GPS.

Εν αντιθέσει με την Αλβανία το Μοντενέγρο είναι πανέμορφο και αυτό που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση είναι το πόσο διαφορετική είναι η σωματική διαμόρφωση των Γιουγκοσλάβων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι όταν πας σε δημόσια τουαλέτα προς ψιλού σου, ο επιτοίχιος ουρητήρας είναι στο 1.70cm οπότε αν είσαι κοντός πρέπει να σημαδέψεις από 3 μέτρα τουλάχιστον J

Μετά από σύντομη στάση στην Μποντγκόριτζα κατευθυνόμαστε προς Ντουμπρόβνικ καλύπτοντας μία από τις ομορφότερες διαδρομές του ταξιδιού. Φτάνοντας στο Ντουμπρόβνικ και μην έχοντας κλείσει ξενοδοχείο καταλήγουμε στο… Bellevue, ένα από τα πιο εντυπωσιακά ξενοδοχεία της πόλης.

Το βράδυ pizza σε κοντινό εστιατόριο και καρφί για ύπνο.

Ημέρα 4η: Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Σήμερα θα μείνουμε όλη μέρα το Ντουμπρόβνικ καθώς θα περιηγηθούμε στο παλιό Κάστρο και στα γύρω νησάκια. Αυτό που κλέβει όμως την παράσταση είναι η ιδιωτική καταγάλανη παραλία του ξενοδοχείου όπου οι ένοικοι μπορούν να κατέβουν με ασανσέρ μέσα από το βράχο. Χαρακτηριστική η ατάκα του Ντίνου «Όχι με εσένα όμως ρε μ...» όταν του είπα πόσο ωραία είναι η θέα από το δωμάτιο.

Εγώ με τον Ντίνο δεν χάνουμε ευκαιρία και είμαστε ήδη στην παραλία για το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού.

Μετά από μια μέρα χαλάρωσης στο Κάστρο, βαρκάδας στα γύρω νησιά και του «παραδοσιακού» πλέον κουρέματος καταλήγουμε για δείπνο σε πολυτελέστατο εστιατόριο συνοδευόμενο από βιολιά και πιάνο. Ευχαριστούμε τον φίλο Ζαλακώστα (αν δεν κάνω λάθος) για τα πολύ ωραία πούρα.

Αυτή θα έλεγα ήταν και η πιο χαλαρωτική ημέρα του ταξιδιού.

Ημέρα 5η: Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Ξύπνημα νωρίς και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς Split αφού όμως περάσουμε από το νησί Hvar.

Στο λιμανάκι που περιμέναμε να πάρουμε το πλοίο πετύχαμε και μηχανόβιο από την Αυστρία (60 ετών – ιατρός) με Suzuki Bandit. Ο τύπος ήταν κατακόκκινος απο τις μπύρες και οδηγούσε πάντα με την πίπα στο στόμα.

To συγκεκριμένο νησί είναι πολύ γνωστός καλοκαιρινός προορισμός αλλά θα έλεγα την εποχη που πήγαμε ήταν λίγο νέκρα. Οι δρόμοι του νησιού πολύ στενοί, πολλές στροφές αλλά πανέμορφη φύση! Αφού κάναμε ένα γρήγορο γεύμα και κοιμηθήκαμε κάτω από τα δέντρα για κανένα 20λεπτο πήραμε το καράβι που θα μας οδηγούσε στο “κατά τον Στέλιο” πανέμορφο Split.

Βρίσκουμε δωμάτια στο Bellevue του Split αλλά από ότι διαπιστώσαμε το μόνο κοινό με αυτό του Dubrovnik ήταν το όνομα. Τα δωμάτια σου έκαναν κάτι από την «Λάμψη» του Steven King.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στο wannabeFour Seasons” και παρκάραμε τις μηχανές κάνουμε μια βόλτα στο παλάτι του Διοκλητιανού. Φανταστείτε κάτι σαν το Κάστρο της Ρόδου στο οποίο ο καθένας κάνει οτι θέλει και χτίζει όπου γουστάρει. Στο εσωτερικό του παλατιού επικρατούσε ένα χάος από μαγαζιά, σπίτια, δορυφορικές κεραίες, μπαράκια και το χειρότερο είναι ότι τα air condition ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια μέσα απο τα αρχαία. Η δε βρώμα και η δυσοσμία από το λιμάνι το κάτι αλλο!

Το βραδάκι μπυρίτσες και παρακολούθηση τελικού Europa League με την Σαχτάρ να σηκώνει την κούπα.

Ημέρα 6η: Πέμπτη 20 Μαΐου 2009

Οι κάμπανες βάραγαν απο τις 6.30 το πρωι λες και τις είχανε βάλει στην τουαλέτα του δωματίου μας.

Όλοι είμασταν στο πρωινό από τις 7 πμ αφού δεν μπορούσε να κοιμηθεί κανείς. Στο παράπονο προς το υπεύθυνο του πάρκινγκ σχετικά με τις καμπάνες και για να είμαστε πιο ακριβείς στην ερώτηση μου «Τι μ... είναι αυτός με τις καμπάνες» λαμβάνουμε την απάντηση ότι είναι ο υιός του παρκαδόρου. Όπου φύγει, φύγει!

Οδηγούμε πάλι βόρεια προς την Ριέκα έχοντας το νου μας να παραμένουμε πάντα επί του παραλιακού δρόμου.

Συναντάμε πάλι Αυστριακό, ο οποίος μόλις έμαθε ότι είμαστε από Ελλάδα μας διηγείται τον καημό του για το πως του έφαγαν 500 € σε strip show στην Θεσσαλονική.

Τον ακολουθούμε και καβαλάμε το δεύτερο νησί της Κροατίας, από γέφυρα αυτη την φορά ονόματι “Oto Pag”. Στην αρχή όλα είναι πράσινα αλλά μετά από 40km το τοπίο γίνεται φαλακρό, θυμίζει κάτι απο Άρη. Χαρακτηριστικό της ημέρας είναι ότι έχω σταματήσει 500μ πριν το λιμανάκι που θα πάρουμε το ferry για την ενδοχώρα με σκοπό να βιντεοσκοπήσω τους υπόλοιπους. Αφού περνάνε όλοι καβαλάω για να τους ακολουθήσω και μετά από 3 στροφές τους βρίσκω σταματημένους σε καφέ του λιμανιού και το πλοίο να φεύγει χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται. Αποτέλεσμα να μείνουμε στο λιμάνι του «τίποτα» περιμένοντας 1 ½ ώρα για το επόμενο ferry. Κάποιοι τολμηροί κάνουν βουτιά στο λιμάνι και ανάμεσα τους ο Αυστριακός φίλος μας με το Στέλιο.

Επιστρέφουμε στον παραλιακό δρομο των Δαλματικών ακτών...Για όσους δεν έχουν κάνει τις Δαλματικές ακτές το μόνο που μπορώ να πω είναι βιαστείτε!!!

Το τοπίο είναι εκπληκτικό, στην μία πλευρά έχεις την θάλασσα και στην αλλή το βουνό. Το κυριότερο είναι ότι η άσφαλτος είναι “one of a kind” με αποτέλεσμα να κινείσαι με υψηλές ταχύτητες ασφαλέστατα σε ένα δρόμο όπου οι στροφές επαναλαμβάνονται με την ίδια σειρά, οπότε ενδείκνυται για εξάσκηση γρήγορης οδήγησης. Το μεσημεράκι σταματάμε σε περιοχή έξω απο την Ριέκα για ψαράκι και αφού κάνουμε μια 5λεπτη στάση στην πόλη ξεκινάμε να καλύψουμε όσο μεγαλύτερη απόσταση μπορούμε μέχρι την Pula που είναι ο αυριανός μας προορισμός. Γύρω στις 21.00 είμαστε στο Rabac, παραθαλάσσιο μέρος στο ίδιο ύψος με την Pula αλλά στην ανατολική ακτογραμμή.

Το μέρος είναι ένα φυσικός κόλπος με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαράκια. Καταλήγουμε σε διώροφη σουίτα όπου κοιμόμαστε όλοι μαζί.Το λάθος του ξενοδόχου είναι ότι μας πρόσφερε πρωινό στην τιμή του δωματίου οπότε όταν φύγαμε δεν είχε μείνει τίποτα για τους άλλους ένοικους.

Ημέρα 7η: Παρασκευή 20 Μαΐου 2009

Πρώτη στάση Pula να δούμε την Αρένα – το μόνο Ρωμαικό αμφιθέατρο που έχει διασωθεί με τέσσερις πλευρικούς πύργους και με τους τρεις ρωμαϊκούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Είναι το έκτο μεγαλύτερο ρωμαϊκό αμφιθέατρο και ένα σπάνιο παράδειγμα, ανάμεσα στα 200 ρωμαϊκά αμφιθέατρα που διασώθηκαν, μοναδικών τεχολογικών επιτευγμάτων. Είναι ακόμα το καλύτερα διατηρημένο μνημείο της Κροατίας. Την ίδια ημέρα ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας επισκέπτεται την Αρένα με αποτέλεσμα να έχει τιγκάρει ο τόπος από αστυνομία.

Αφήνουμε την Pula και κατευθυνόμαστε για το Rovinj το οποίο θεωρείται η πόλις των καλλιτεχνών.

Όντως κάτι μυστήριο πλανάται στην παραθαλάσσια πόλη η οποία σου δίνει την αίσθηση ελληνικού νησιού 15:00 το μεσημέρι Ιουνίου. ‘Ολοι κοινούνται σε χαλαρούς ρυθμούς και εμείς έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι μας μένει μόνο μία μέρα και σήμερα, μέχρι το τέλος του ταξιδιού με αποτέλεσμα να είμαστε ακόμα πιο νωχελικοί.

Μετά από σπάσιμο αρχ.... από φίλο Ηλία ξεκινάμε για την Τεργέστη ώστε να φτάσουμε όσο πιο νωρίς γίνεται. Τον έχουμε ενημερώσει ότι η πόλη είναι πολύ όμορφη με ωραία μπαράκια (είχαμε μείνει εκεί στην πρώτη εκδρομή μας εκτός Ελλάδας 3 χρόνια πριν) όποτε αξίζει να πάμε νωρίς για φαγητό και night clubbing την τελευταία ημέρα πριν πάρουμε το δρόμο (καράβι) του γυρισμού από Venezia.

Όντως η Τεργέστη είναι πολύ ωραία γεματη ζωή και παρόλο που είναι η πόλις με το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας στην Ιταλία, η νεολαία δίνει βροντερό παρόν στις πλατείες και στα bar.

Όλοι είμαστε με ένα ποτό στο χέρι και διασκεδάζουμε την τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας, όλοι εκτός από τον Ηλία ο οποίος μας έγραψε και πήγε για ύπνο... Από κάποια ηλικία και έπειτα δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα....

Ημέρα 7η: Παρασκευή 20 Μαΐου 2009

Πρωινό ξύπνημα και επιστροφή στα πάτρια εδάφη...

Συμμετεχοντες

Βεζιρτζόγλου Παύλος, BMW GS1200 Adventure

Γιουρελης Στεφανος, BMW GS1200 Adventure

Ζαλαχώρης Κωνσταντίνος, Honda VTR SP1

Τερζιδης Κων/νος, HONDA CBF1000

Τομαράς Ηλίας, BMW GS1200

Ψωμάς Στέλιος, Africa Twin

Στατιστικα

- 2732km ολο το ταξιδι
- 304
km μεση ημερησια αποσταση

Κειμενο: Παύλος Βεζιρτζόγλου





No comments:

Post a Comment