Μια Βόλτα στην Τυνησία
Είχαμε μόλις τελειώσει την βόλτα μας στην Ευρώπη (Alpen Route 2007) περιδιαβαίνοντας την Ιταλία, και μέσω των Αυστρο-Ιταλικών συνόρων την Αυστρία, Μόναχο και μετά πίσω στην Αυστρία και Ιταλία για το πλοίο της επιστροφής όταν το μυαλό μου είχε λοκάρει στην επόμενη βόλτα. Τι πράγμα και αυτό βρε παιδί μου η ανθρώπινη απληστία να θέλεις πάντα το κάτι παραπάνω ειδικά όσον αφορά μια βόλτα με το δικό σου GS. Εγώ ειδικά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω την ευκαιρία να το οδηγώ καθημερινά έτσι περνάω πολλές φορές δίπλα του και σκέφτομαι ατελείωτα (ασφαλή) χιλιόμετρα με όμορφες διαδρομές και στροφιλίκια....
Αλλά ας μπούμε στο θέμα μας, που είναι η «επόμενη» βόλτα στην Τυνησία. Η ομάδα αποφάσισε αυτόν τον προορισμό και ένα βάθος χρόνου περίπου 6 με 8 μήνες που θα μας επέτρεπε να το προετοιμάσουμε οργανωτικά, να το σετάρουμε σε σχέση με τις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις μας αλλά επίσης εξίσου σημαντικό να βρεθεί το κατάλληλο παράθυρο χρόνου πού ούτε θα κάνει πολύ ζέστη ούτε θα έχουμε βροχές στο ταξίδι της Ιταλίας αλλά ακόμα και της βόρειας Τυνησίας.
Η διαδρομή λοιπόν είχε διάρκεια 10 ημερών και ξεκίναγε την πρώτη μέρα καλύπτοντας το κομμάτι Αθήνα - Πάτρα.
Ημέρα 1 Αθήνα Πάτρα. Η πρώτη μέρα μιας μεγάλης εκδρομής έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά. Πρώτον αργεί να έρθει, δεύτερον το προηγούμενο βράδυ σπάνια κατορθώνω να κοιμηθώ από την αγωνία να ξεκινήσουμε επιτέλους, και τέλος τα χιλιόμετρα είναι λίγα και οδηγούν αρχικά στο σημείο εκκίνησης των διοδίων Ελευσίνας, μετά για καφέ στο Ξυλόκαστρο και τελικά στο λιμάνι της Πάτρας για να πάρουμε το πλοίο της γραμμής για Μπάρι. Η διαδρομή από μόνη της δεν έχει να δώσει τίποτα το ιδιαίτερο σαν χρώμα, εάν και εγώ προσωπικά το κομμάτι κάτω από το «αυλάκι» το θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρον. Επίσης το γεγονός ότι είναι η πρώτη ημέρα, ότι βρίσκεσαι επάνω στην σέλα και ότι η αδρεναλίνη είναι στο αποκόρυφο τα λέει όλα. Το πλοίο φεύγει το απόγευμα στις έξι έτσι υπάρχει αρκετός χρόνος για να χαζολογήσεις στον δρόμο και να φτάσεις χαλαρά. Προσοχή όμως γιατί χρειάζεται check in των εισιτηρίων 2 ώρες πριν.
Ημέρα 2 Bari Messina. Άφιξη το πρωί στο Μπάρι με καλές συνθήκες και αναχώρηση με κατεύθυνση νότια, νοτιοδυτικά προς Σικελία από διαδρομές εκτός εθνικής οδού αλλά που κυρίαρχα αποτελούνται από δρόμο δύο λωρίδων με διαχωριστική μπάρα στην μέση με το αντίθετο ρεύμα που επιτρέπει να χαλαρώνεις στην διαδρομή. Τα χιλιόμετρα είναι περίπου 400+ και η ύπαρξη των Karoo (T) ελαστικών έκαναν τις δονήσεις πάνω από τα 120 χλμ πιστό φίλο των επόμενων ημερών....Το τέλος της ημέρας οδηγεί στην πόλη της Μεσίνα όπου εκεί είχε γίνει κράτηση σε ξενοδοχείο με κλειστό πάρκινγκ μιας και η φήμη της Σικελίας για την πιθανότητα κλοπής της μηχανής είναι γνωστή και ανησυχητική. Το βράδυ περιελάμβανε βόλτα στην πόλη και φαγητό σε μια τοπική μικρή τρατορία με εξαιρετικές γεύσεις εν ονόματι “Al Patrino” από την ταινία «Ο νονός». Το Al Patrino το συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί τόσο το φαγητό όσο και ο ίδιος ο Al Patrino θα σας φτιάξουν την γαστριμαργική σας διάθεση και θα σας δώσουν την τοπική γεύση «Σικελίας».
Ημέρα 3 Messina Palermo. Πρωινή αναχώρηση με κατεύθυνση την Taormina, ηφαίστειο Αίτνας και μετά «καρφί» για Palermo. Η Taormina όπως και η παράλια διαδρομή προς εκεί είναι εξαιρετικά όμορφη αλλά προσελκύει πολλούς τουρίστες γιαυτό η συμβουλή μου είναι να είσαι εκεί το πρωί έτσι ώστε να απολαύσεις και τα δύο στον δικό σου χρόνο. Κατόπιν η διαδρομή προς την Αίτνα είναι πραγματικά αξιόλογη. Ιδιαίτερα όταν ανεβαίνει το βουνό και έχεις στην θέα σου την μαύρη λάβα να ξεχύνεται μέσα από το δάσος. Με λίγη φαντασία κάποιος μπορεί να δει την λάβα να χύνεται κόκκινη και πυρακτωμένη από τα σωθικά του βουνού και να ρέει προς τα παράλια της Σικελίας. Μην χάσετε την διαδρομή προς το καταφύγιο της Αίτνας με την φαντασμαγορική θέα. Επίσης ψάξτε την γύρω περιοχή για μικρά δρομάκια που οδηγούν μέσα από το το δάσος σε μικρά χωριουδάκια (άσφαλτος). Η Τρίτη ημέρα καταλήγει στο Palermo (τίποτα το αξιόλογο σαν πόλη) για την σύνδεση με φέρι στην Τύνιδα. Το πλοίο φεύγει στις οκτώ που σημαίνει δύο ώρες πριν εκεί για check in αλλά η εμπειρία έδειξε ότι το πλοίο φτάνει και φεύγει ότι ώρα θέλει με μεγάλες καθυστερήσεις.....(Grimaldi lines). Το πλοίο είναι αρκετά καλό με καλή ξενοδοχειακή υποδομή αλλά όποιος ζαλίζεται καλό είναι να προνοήσει γιατί το πλοίο κουνάει!
Ημέρα 4 Tunis Gafsa. Άφιξη στην Τύνιδα. Επιτέλους επί αφρικανικού εδάφους! Οι διαδικασίες του τελωνείου χρειάζονται περίπου μια ώρα ιδιαίτερα εάν δεν μιλάς αραβικά ή γαλλικά. Υπάρχουν ένα σωρό παρατρεχάμενοι που θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, με το κάτι τις φυσικά, και έτσι μπαίνεις στην Τυνησία του φιλοδωρήματος. Τα περισσότερα αυτοκίνητα που έρχονται εδώ είναι τουμπανιασμένα με διάφορα πράγματα. Οι ντόπιοι φέρνουν κυριολεκτικά ότι βρουν, από καρέκλες έως ψυγεία και πλυντήρια! Για να καταλάβετε τι εννοώ από ένα αυτοκίνητο οι τελωνειακοί έβγαλαν ένα γυμνό σκελετό μοτοσυκλέτας !?
Μετά από ένα πρωινό καφέ στην Τύνιδα αποφασίσαμε να κινήσουμε για το πρώτο σκέλος που θα μας έστελνε νότια περίπου 450 + χλμ μέσω επαρχιακών δρόμων όπου τα Karoo (T) θα έπιαναν επιτέλους δουλεία για να αντιμετωπίσουν τους κακοτράχαλους επαρχιακούς δρόμους... καταρχήν να σας πω ότι εννιά μηχανές στην Τυνησία είναι κάτι σαν κινούμενο τσίρκο όπου όλοι σταματούν να το κοιτάξουν, βγάζουν φωτογραφίες και σου πιάνουν την κουβέντα (στα γαλλικά – εάν ξέρεις...) Επίσης εννιά μηχανές χαμένες στα σοκάκια της Τύνιδας δημιουργούν ένα θέμα αλλά και θέαμα. Για φαντάσου τώρα ένα κονβόϋ από τις μηχανές φορτωμένες με βαλίτσες, μέσα σε στενά δρομάκια και τέλος σε ένα στενό δρομάκι που τυχαίνει να είναι .....το Μοναστηράκι της Τύνιδα. Ναι, από ένα λάθος πλοήγησης βρεθήκαμε κατά λάθος στην καρδία της τοπικής αγοράς με τουρίστες και μαγαζάτορες να μας κοιτάνε τουλάχιστον απορημένοι. Πολύ φιλικοί και συζητήσιμοι κατά την διάρκεια προσπάθειας να ξεκολλήσουμε από τον λαβύρινθο αυτό με ρωτούσαν πόσες καμήλες θέλω για το GS μου (άραγε πόσες καμήλες να ζητήσω την επόμενη φορά?)
Η διαδρομή από την Τύνιδα έως την Gafsa παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πρακτικά ξεκινάς από την εύφορη και πλούσια σε δέντρα μεσογειακή Τυνησία και μέσα από χιλιόμετρα διαδρομής παρακολουθείς το παιχνίδι της φύσης που σβήνει το εύκρατο μεσογειακό περιβάλλον σιγά-σιγά για να δώσει την θέση του στο απερημομένο έδαφος της νότιας Τυνησίας. Η ημέρα τελείωσε αργά και κατέληξε στην πόλη της Gafsa (N34.25 E8.47) σε ένα σχεδόν άθλιο ξενοδοχείο που όμως μας επέτρεψε να φυλάξου με τις μηχανές στην είσοδο του ξενοδοχείου. Η Gafsa έχει να δείξει τα ρωμαϊκά λουτρά της.
Ημέρα 5 Gafsa Tataouine. Αναχώρηση για την πόλη της Tozeur (N33.55 E8.07) και στην συνέχεια για το μεγάλο όνειρο, την πύλη της Σαχάρας. Η διαδρομή από Gafsa προς Tozeur είναι μοναδική και θα την ξανάκανα νωρίς το πρωί με την ανατολή του ήλιου, εκεί που τα χρώματα βάφουν βράχια και άμμο με μοναδικές αποχρώσεις. Μέσα στην πόλη θα βρει κανείς το τοπικό τουριστικό κέντρο με τα μαγαζάκια αλλά και την φημισμένη όαση της Touzer. Εάν έχεις χρόνο μπορείς να κινηθείς λίγο πιο δυτικά, προς τα Αλγερινά σύνορα δηλαδή, και να επισκεφτείς την πόλη της Nefta (N33.52 E7.52). Από την Tozeur και με κατεύθυνση ανατολική ξεκινάει η απίστευτη διαδρομή μέσω της λίμνης Chott El Jerid (Ν33.56 Ε8.27). Αυτή η διαδρομή περίπου 90 χλμ σε περνάει μέσα από την αποξηραμένη λίμνη με τα μοναδικά χρώματα της και παρέα με το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού! Κοιτάζοντας όσο φτάνει το μάτι σου ο ορίζοντας είναι απίστευτα επίπεδος και τα παιχνίδια της θερμοκρασίας με το ξερό έδαφος δημιουργούν πολύ εύκολα την ψευδαίσθηση του αντικατοπτρισμού. Εγώ ορκιζόμουν ότι έβλεπα κάπου μακριά ένα καραβάνι με καμήλες έως ότου μου φάνηκε ότι είδα και ένα πλοίο..... Το αποξηραμένο έδαφος σε προτρέπει να μπεις στο ερημικό τοπίο και να οδηγήσεις επάνω στο σεληνιακό τοπίο. Μια υπέροχη, μοναδική οδηγική αίσθηση αλλά προσοχή! Το έδαφος παρότι ξερό κρύβει παγίδες λάσπης με αποτέλεσμα εκεί που οδηγείς όρθιος σε θέση εντούρο ξαφνικά ο εμπρός τροχός παγιδεύεται από λάσπη και ο αναβάτης ξεκινά μια πορεία πτήσης. Σύμφωνα με τους ντόπιους τα ατυχήματα με μηχανές είναι συνηθισμένα συνεχόμενα και κάποια από αυτά πολύ σοβαρά.
Ο δρόμος λοιπόν από Touzer έως Douz είναι πρακτικά μια ευθεία που θα πρότεινα να την κάνει κάποιος είτε νωρίς το πρωί είτε αργά το απόγευμα. Ο λόγος είναι η ζέστη και τα χρώματα της ερημικής περιοχής. Ο εν λόγω δρόμος καταλήγει στην Douz (N33.27 E9.01). Μια πόλη που αποτελεί τον χώρο εκκίνησης για σχεδόν όλα τα 4x4 Σαφάρι. Δηλαδή μια παιδική χαρά του τερακούνιτων τζιπ αλλά και όσων μηχανών είναι εξοπλισμένες για διαδρομή στην έρημο. Από την πόλη της Douz ξεκινάει ένας δρόμος με κατεύθυνση δυτική και μέσα από περίπου 90 χλμ σε περνάει από τις παρυφές της Σαχάρας και κάνοντας μια κυκλική διαδρομή σε επιστρέφει πίσω στην πόλη της Douz. Καλό είναι να έχεις φροντίσει να έχεις αρκετό χρόνο στην διάθεσή σου για να απολαύσεις την περιοχή και αν είσαι φαν να κάνεις μια βόλτα με καμήλες στην έρημο. Μόλις τελειώσεις με την Douz σε περιμένει ένας κατάπληκτος δρόμος περίπου 94 χλμ ευθείας που σε στέλνει στην πόλη της Matmata. Κατά μήκος της διαδρομής και περίπου στην μέση της (και στην μέση του απόλυτου πουθενά) θα βρείτε το “Tarzan Café” (N33.54 E9.53) το οποίο θα σας φιλοξενήσει στις δροσερές σκηνές του για ένα τσάι και λίγη ξεκούραση.
Τελική κατεύθυνση η πόλη της Tataouine (N32.55 E10.27) με ένα σωρό απίστευτες επαρχιακές διαδρομές. Οι εικόνες θυμίζουν τώρα Grand Canyon και οι δρόμοι είναι εξαιρετικοί τόσο σε διαδρομή όσο και σε άσφαλτο. Επιλέξτε άφοβα όποια διαδρομή σας φαίνεται καλή στον χάρτη. Ο δρόμος είναι πάντα πολύ καλός, οι εικόνες απίστευτες και η βενζίνη άφθονη θα σε πάει παντού.
Ημέρα 6 Tataouin – Sfax. Ο δρόμος της επιστροφής έχει αρχίσει να μας στέλνει πίσω στην Τύνιδα μέσω της ανατολικής Τυνησίας. Με μια απαραίτητη στάση στην Gabes για φαγητό δίπλα στην τοπική ψαραγορά (ψάρια και γαρίδες σε αφθονία! – N33.53 E10.06) Το απόγευμα καταλήξαμε στην Sfax (N34.44 E10.45) όπου αξίζει κάποιος να επισκεφτεί την παλιά πόλη (Medina) και το εκεί Μεγάλο Τζαμί. Το σημείο αναφοράς της ημέρας ήταν για εμένα το ακόλουθο. Κατά την διάρκεια της πορείας μας στην Τυνησία είχαμε προσέξει την διακριτική αλλά έντονη παρουσία της αστυνομίας. Γεγονός που έχει σαν βάση την προστασία των τουριστών αλλά και το γεγονός απαγωγής των Αυστριακών τουριστών από την Τυνησία τον Φεβρουάριο. Έτσι λοιπόν σε κάθε πόλη η αστυνομία είχε μπλόκο στα οποία εμείς περνάγαμε σχεδόν τιμητικά χωρίς κανένα πρόβλημα. Σε όλη την πορεία μας είχαμε λοιπόν την αίσθηση ότι ήμασταν, κατά κάποιο τρόπο, υπό επιτήρηση. Την έκτη λοιπόν ημέρα εγώ δεν ακολούθησα την ομάδα αλλά μονός μου πήρα μια διαδρομή με σκοπό να βρεθούμε αργότερα μέσα στην ημέρα. Σε ένα σημείο λοιπόν η αστυνομία με σταμάτησε και πολύ ευγενικά μου ζήτησε τα χαρτιά μου. Λίγο πριν φύγω και αφού είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία με ρώτησαν που πάω και εγώ απάντησα την επόμενη πόλη, Gabes. Tέλος, ο αξιωματικός με πλησίασε και με ρώτησε «..που είναι οι υπόλοιπες οκτώ μηχανές?» περιττό να σας πω ότι παραλίγο να πέσω από την μηχανή γιατί συνειδητοποίησα ότι όλες αυτές τις ημέρες η αστυνομία διακριτικά αλλά συνεχόμενα παρακολουθούσε τις κινήσεις μας υποθέτω στα πλαίσια της ασφάλειας των τουριστών....Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι σε κάθε περίπτωση το αίσθημα της ασφάλειας στην Τυνησία είναι υψηλό.
Ημέρα 7 Sfax - Tunis. H τελευταία ημέρα δεν έχει να δείξει τίποτα λόγω των διαδρομών της αφού τώρα είμαστε πλέον κοντά στην πρωτεύουσα και η κίνηση είναι αυξημένη. Βλέπεις όλες τη ημέρες μέχρι σήμερα υπήρχαν ελάχιστα αυτοκίνητα στον δρόμο για πολλά χιλιόμετρα και σίγουρα ελάχιστα έως κανένα. Εν αντιθέσει εδώ η κίνηση είναι μεγάλη και χρειάζεται προσοχή αφού οι κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς δεν είναι απαραίτητο στοιχείο της τοπικής κουλτούρας. Παρόλα αυτά η μέρα έχει δύο σταθμούς. Τον πρώτο στην El Jem για να θαυμάσουμε μια ρωμαϊκή κατασκευή αντιγραφή του ομωνύμου Κολοσσαίο σε μικρότερη κλίμακα αλλά σε πολύ καλή κατάσταση λόγω της ξηρής ατμόσφαιρας και των καλών καιρικών συνθηκών. Η δεύτερη ήταν στο Kairouan για το εκεί τζαμί αλλά το περάσαμε αέρα λόγω έλλειψης χρόνου.
Πρέπει όμως να περιγράψω το παρακάτω. Κατά το μήκος των περισσοτέρων δρόμων υπάρχουν μαγαζάκια τα οποία προσφέρουν φαγητό. Το μενού είναι απλό ψωμί, σαλάτα και αρνί στα κάρβουνα. Ομολογώ ότι είναι η μόνη φορά που μπορώ να ισχυριστώ ότι το μεσημεριανό μου περπάτησε μέχρι το τραπέζι! Τα αρνάκια είναι ζωντανά και δεμένα στην άκρη του μαγαζιού. Όταν ο θαμώνας ή η παρέα παραγγείλει ο μαγαζάτορας παίρνει το αρνάκι και σε χρόνο εντός πέντε λεπτών (χρονομετρημένα) το ζωντανό βρίσκεται στην διαδικασία ψησίματος και σε δεκαπέντε στο πιάτο σου. Μπρρρρ, ανατριχιαστικό ακόμα και για ψαγμένους κρεατοφάγους.
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στην Τύνιδα για τις απαραίτητες διαδικασίες τελωνείου λίγο πριν φύγουμε με το πλοίο που θα μας φέρει πίσω σε ευρωπαϊκού έδαφος.
Ημέρα 8 Palermo Messina. Λίγα θα αναφέρω για αυτό το σκέλος. To πρώτο είναι η παράλια διαδρομή από Παλέρμο για Μεσίνα η οποία είναι πραγματικά καταπληκτική (250 περίπου χλμ) από δρόμο ελικοειδή με θέα τα παράλια της Σικελίας και ο οποίος περιδιαβαίνει από πανέμορφα χωρουδάκια. Το δεύτερον είναι το γευστικό πανηγύρι που είχαμε στην τρατορία του Al Patrino αφού ο εκεί μάγειρας είχε ετοιμάσει γεύσεις από Σικελία ειδικά για εμάς κατόπιν παραγγελίας μιας συμπατριώτισσας Ελληνίδας που γνωρίσαμε στο μαγαζί εκεί, φοιτήτρια της ιατρικής.
Ημέρα 9 Messina Bari. Ουδέν σχόλιο. Χιλιόμετρα επιστροφής από εθνικές οδούς κυρίως και το Karoo (T) να πνέει τα λοίσθια του πέλματος με την απορία φτάνω δεν φτάνω στο Μπάρι....
Ημέρα 10 Ηγουμενίτσα Αθήνα. Αααααα Ελλάδα είσαι μια κούκλα ! Επτά το πρωί στην Ηγουμενίτσα και εκκίνηση πρός Πάργα με τον ήλιο να μας καλωσορίζει στην Ελλάδα με τις πρώτες πρωϊνές ζεστές ακτίνες του να διαπερνούν την πρωινή υγρασία. Δεξιά μας ξεδιπλώνονταν οι ακρογιαλιές τις Ηπείρου... Ελλάδα είσαι μια κούκλα!
Έξι ώρες μετά την εκκίνηση της Ηγουμενίτσα το GS “έδενε κάβο” στην αυλή μου. Μετά από δέκα ημερες, 4.500 χιλιόμετρα και εκατομμύρια εικόνες από όλα τα μέρη που περάσαμε. Καλές και άλλες όχι και τόσο καλές στιγμές. Χιλιόμετρα οδηγικής πανδαισίας και στιγμές που μετά από 10-11 ώρες στην μηχανή σκεφτόσουν την άνεση ενός κρεβατιού για να τεντώσεις την πλάτη σου. Αντροπαρέα και πειράγματα, γέλια, αστεία και εκνευρισμός από την κούραση. Ολά μαζί είναι μια βόλτα με την μηχανή και την παρέα σου. Μόλις πατήσαμε πίσω στην Αθήνα και το μυαλό κοιτάει πίσω σε αυτά πού βιώσαμε και ...... μια σκέψη γεννιέται...
“Που θα είναι λοιπόν η επόμενη ???”
Μαθήματα – Παθήματα
1.Η Τυνησία έχει δρόμους σε όλο το μήκος και πλάτος της που θα ζήλευαμε εδώ στην Ελλάδα. Είχα επιλέξει τα Karoo (T) γιατί περίμενα κακοτράχαλους δρόμους – λάθος. Με ένα οποιοδήποτε 70/30 λάστιχο θα ήμουν μια χαρά και με μεγαλύτερη άνεση στα μεγάλα ασφάλτινα κομμάτια της Ιταλίας
2. Το cruise control σύστημα της Touratech για το GS έγραψε. Το κατάλαβα από την άνεση το μεγάλων ασφάλτινων κομματιών και από το βλέμμα ζήλιας των υπολοίπων της παρέας που έκαναν μασάζ στο δεξί του χέρι σε κάθε στάση!
3. Θα ξαναπάω Τυνησία σε επόμενη ευκαιρία γιατί έχει πολλά να δώσει ακόμα αλλά με λιγότερα χιλιόμετρα ανα ημέρα και μεγαλύτερη έμφαση για διαμονή στην έρημο που είναι όλα τα λεφτά.
Κειμενο: Σωτηρης Βασιλειαδης
--------------------------------------------------------------------------------
2η Παραλλαγη
Ημέρα 1η 10 Απριλίου 2008
Όπως βλέπετε και από την ημερομηνία αυτην την φορά δεν μπορούσαμε να περιμένουμε μέχρι τον Ιουνιο η Μάιο οπότε η εκδρομή ήρθε ένα μηνα νωρίτερα και πιο συγκεκριμένα στις αρχες Αρπιλίου.
Ένα αλλά σημαντικό γεγονός είναι ότι οι συμμετέχοντες αυξήθηκαν σε εννέα σε σχέση με τους 4 το Μαιο του 2007 και τους 7 τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Το σημείο συνάντησης τα διόδια της Ελευσίνα φυσικά με όλους να φτάνουν στην ώρα του εκτός από τον αργοπορημενο Ηλία Γκ.
Κλασικές φωτό και αναχώρηση για την πρώτη καθιερώμενη σταση στο Ξυλόκαστρο για καφέ πριν φτάσουμε στην Πάτρα όπου θα παιρναμε το καράβι για Μπάρι. Ο καιρός τελειος για βόλτα τα πειραγματα δίνουν και παιρνουν.
Φτάνοντας στην Πάτρα ο Παυλος βρίσκει με την βαλίτσα του ένα αυτοκίνητο προσπαθώντας να ελιχθει ανάμεσα τους αλλά η ευγενική και όμορφη οδηγός δεν χαλιέται καθόλου.
Το καράβι σαλπάρει στις 6 από Πάτρα και οι φάτσες μας είναι σαν μικρών παιδιών που μόλις τους έδωσαν το καλύτερο παιχνίδι.
Ημέρα 2η 11 Απριλίου 2008
Το πρωί με μία ώρα καθυστέρηση φτάνουμε στο Μπάρι και ξεκινάμε την κάθοδο για Villa San Giovani όπου θα παίρναμε το καράβι για Messina (443km).
Ξέχασα να αναφέρω ότι σχεδόν όλες οι μηχανές είναι με off-road λάστιχα καθώς είχαμε πειστεί για τις χωμάτινες διαδρομές που θα κάναμε στην Τυνισία. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μία ανεπαίσθητη αίσθηση δόνησης η οποία όμως κάνει πολύ καλό στην πέτρα των νεφρών J.
Πενήντα χιλιόμετρα μετά το Μπάρι και καθώς οδηγούμε στη εθνική οδό βλέπουμε τον Ντίνο να σταματαει καθώς η δεξιά βαλίτσα του έχει παρει φωτιά. Το «σαμάρι» ακούμπαγε στην εξάτμιση και απο την θερμοκρασία άναψε (δεν είχε βάλει φύλλο αμίαντου).
Μετά από μία πτώση του Στέλιου (σταματημενος) και 2-3 καφέδες φτάνουμε στο San Giovvani περνώντας κυριολεκτικά πάνω από την Σκύλλα και Χάρυβδη.
Η απόσταση από την Ιταλία στην Σικελία είναι μόνο 30 λεπτά με το καράβι, οπότε το βραδάκι γύρω στις 21.00 είμαστε στο ξενοδοχείο (το έχουμε κλεισει από Ελλάδα λόγω του κλειστού γκαραζ). Η ξενοδόχος μας συστείνει πολύ καλό εστιατόριο (το οποίο μοιάζει με καφενείο απο έξω) σε μια περιοχη γεμάτη από πουτ.....ες. Το φαγητό είναι εξαισιο και υποσχομαστε στον ιδιοκτήτη ότι θα ξαναρθουμε στον γυρισμό απο Τυνισία. Στο ίδιο μέρος συναντάμε και ελληνίδα φοιτήτρια η οποία θα μας χρησιμεύσει αργότερα. Ξεχασα να πω ότι το όνομα του εστιατορίου ειναι IL PADRINO («Ο νονος» στα ελληνικά-Via Santa Cecilia, 54, 98123 Messina ME, Italy -090 2921000 ) και οποιοσδήποτε βρεθεί στην Μεσσίνα αξιζει να παει.
Ημέρα 3η 12 Απριλίου 2008
Η απόσταση Messina –Palermo είναι μόνο 225km και το καράβι μας για Τύνιδα φευγει στις 20.00 το βράδυ οπότε αποφασίζουμε να πάμε πρώτα Taormina (θερετρο της Σικελίας) μετά Etna και τέλος Palermo.
Αυτό που δεν ειχαμε υπολογίσει είναι η κίνηση στου δρόμους και πόσο ευκολο ειναι να χαθούμε μεταξυ μας. Φτάνοντας στην Taormina και ακολουθωντας πάντα τον ομορφο, κατα διαστηματα, παραλιακό δρομο στα Ανατολικά της Σικελίας αντικρίζουμε ένα πολύ όμορφο χωριό χτισμένο σε μια πλαγιά, τιγκα στον κόσμο και στα αυτοκίνητα, με αποτελεσμα να μην μπορούμε να σταματησουμε πουθενα.
Αποφασίζουμε να φύγουμε καρφι για Αιτνα καθώς τα νευρα μας εχουν γίνει σμπαραλια. Ο συνηθης υποπτος χανεται μιας και δεν μπορούσε να περιμενει όλους τους άλλους. Εκτός απο το γεγονός ότι δεν μπορει να περιμένει δεν εχει και κινητο μαζί του καθώς το έχει ξεχασει στην Αθηνα οπότε κάνουμε το σταυρο μας ότι θα τον πετύχουμε στο Παλερμο.
‘Εχω την εντύπωση ότι τα GPS μπορούν να βοηθήσουν πολύ αλλα μπορει να σε κάνουν και τελειως βλάκα. Δεν εξηγειται διαφορετικα το γεγονος ότι εχουμε περασει από 300 πινακιδες που λένε προς Αιτνα αλλα εμείς ακολουθουμε μονο το GPS με αποτελεσμα να κανουμε γυρω γυρω το ηφαιστειο.
Μετά από λίγο είμαστε στο καταφύγιο Citelli στα 1800μ. Η Ετνα θυμίζει φαλακρο τοπιο, όπως όλα τα ηφαιστεια φανταζομαι. Οσο ανεβαινεις βλέπεις το χωμα να γινεται μαυρο αλλα παντού υπάρχουν δενδρα. Γρηγορο καφε και καβαλαμε τις μηχανες με τελικο προορισμο Παλέρμο όπου μας περιμενει το πλοιο για Τύνιδα.
250 χαλαρά χιλιόμετρα και είμαστε στο Παλέρμο γύρω στις 17.00 όπου ο Γιωργος μας περιμένει όντως εκεί αλλά το πλοιο όχι. Μας ενημερώνουν ότι υπάρχει καθυστερηση και η αναχωρηση υπολογίζεται γύρω στις 22.00. Στο λιμάνι συνανταμε Γερμανο ο οποίος είναι στο δρόμο κανα 6μηνο. Παει και αυτος Τυνισία αλλά στα «αντρικα κομματια - ερημο»
Εχουμε βολευτει στα δωματια μας και μια μυρωδια αρωματος και ποδαριλας πλαναται στον αερα. Νομιζω οτι δεν μας ενδιαφερει τιποτα πια μιας και η Αφρική είναι 8 ώρες μακρια....
Ημέρα 4η 13 Απριλίου 2008 ή 1η ημέρα στην Αφρική
Πρωινο ξυπνημα γυρω στις 7 και θελουμε κανα 2ωρο για να φτασουμε...
Ο καιρος στο λιμανι είναι μουντος και ετοιμαζεται για βροχή αλλά όλοι ειμαστε ευδιαθετοι. Αφού τελειώνουμε με τα χαρτιά στο λιμάνι πάμε για μια γρήγορη στάση στην Τύνιδα για καφέ/τσαι πριν κατέβουμε προς Tozeur.
Η Τυνιδα είναι μια πόλις όπως όλες οι μεγάλες πολεις της Αφρικής. Πολύ κίνηση, πολύ φασαρια και πολλά χρωματα. Καθως δεν ειχαμε GPS navigation και στην φιλοτιμη προσπαθεια του Νικου να μας βγάλει από την πόλη μπαινουμε κατα λαθος σε αγορα στυλ «Μοναστηρακι» με την μόνη διαφορα ότι το πλάτος του δρομου να ειναι το πολύ 1 μετρο και οι καθρεφτες μας να χτυπανε αριστερα και δεξια. Περιμενουμε απο λεπτο σε λεπτο να μας μαζεψει η αστυνομια παρολα αυτα όμως όλοι γυρω μας το διασκεδαζουν και μας βοηθουν να βγουμε.
Βγαινουμε απο το χαος της Τυνιδας γύρω στις 11 και αντι για βροχη εχουμε θερμοκρασιες της ταξεως των 30 βαθμων. Μετα απο 2 ωρες οδηγηση σταματαμε σε ταβερνα σαν της Βαρης, πανω στο δρομο. Η μυρωδια των παιδακιων μας εχει σπασει την μύτη και κανουμε Πασχα μια εβδομαδα νωριτερα (ασθενης και οδοιπορος δεν νηστευουν). Το λοιπον, 9 κιλα παιδακια, 4 σαλατες, δεν θυμαμαι ποσα πρωτα και τουλαχιστον 20 αναψυκτικα... 30 €!!!
Με κοιλιά τύμπανο και μάτι μισόκλειστο συνεχίζουμε για Tozeuer. Το τοπιο στα βορεια της Τυνισιας ειναι ιδιο με την Ελλαδα, όσο όμως κατηφοριζεις βλεπεις τα δεντρα να γινοντα ερημος και τα συννεφα νομιζεις οτι θα ακουμπησουν στην γη. Κανουμε το πρωτο χωματοδρομο J και ολοι ειμαστε ενθουσιασμενοι με την επιλογη της Τυνισιας (special thanks to Nikos).
Εχουμε κάνει ήδη 400km και πλεον γυρω μας επικρατει ξεραιλα. Γύρω στις 20.00 και μετά από ένα παραλίγο ατύχημα του Ντίνου σε μια δεξιά ύπουλη στροφή σταματάμε στην πόλη GAFSA 100Km πριν από της Tozeur. Δεν υπαρχει λόγος να συνεχίσουμε καθως έχει νυχτώσει και όλοι ειμαστε πολύ κουρασμενοι. Ρωτάμε ποιο είναι το καλύτερο ξενοδοχείο να μείνουμε και καταλήγουμε στο Mamounn, 2 αστέρων. Ούτε ενος δεν ητανε αλλα ο κωφαλαλος ξενοδοχος ηταν ευγενεστατος και εκανε τα παντα να μας εξυπηρετησει. Πρωτα έβαλε πόρτα στα σκαλια του ξενοδοχειου για να βαλουμε τις μηχανες στο lobby!!!. Μετα μας περιμενε να αλλαξουμε και μας πηγε για φαγητο σε κοντινη ταβερνα οπου ηρθε και μας πήρε οταν τελειωσαμε. Μακαρι να ειχαμε ολοι μας την ιδια αισθηση τουρισμου και φιλοξενιας με το συγκεκριμενο ξενοδοχο.
Το βραδυ οι περισοτεροι κοιμηθηκαν με τα ρουχα καθως ολα τα ειδη εντομων ειχαν βρει ζεστασια και θαλπωρη στα δωματια μας.
Ημέρα 5η 14 Απριλίου 2008
Για πρωινο ουτε κουβεντα φυσικά αλλα δεν μπορεις να έχεις προσδοκίες όταν πληρώνεις 7€ το δωμάτιο.
Το πρόγραμμα σήμερα λέει Matmata οπού γυρίστηκε και το Star Wars. Αφού βγαίνουμε από Gafsa το τοπίο έχει τελείως αλλάξει και αριστερά και δεξιά μας βλέπουμε μόνο έρημο. Μετά από λιγη ώρα συνανταμε και τις πρώτες καμήλες.
Η Tozeuer είναι μία από τις πιο τουριστικές πόλεις της Αφρικής και πασίγνωστες αλυσίδες ξενοδοχείων δραστηριοποιούνται εκεί. Εμείς μένουμε για 2 ώρες όπου αγοράζουμε όλοι τουρμπάνια και αφού πιάνουμε κουβέντα με ντόπιους που ήξεραν τον Παρασκευά και την Ανίτα φεύγουμε για να διασχίσουμε την Chat El Djeri, λιμνη με θαλασσινο νερο οπου λόγω της υψηλης θερμοκρασιας έχει εξατμιστει το νερο. Ο δρομος κυριολεκτικα διασχιζει την λίμνη και λόγω του αλατιου και τις θερμοκρασιας δημιουργούνται αντανακλασεις. Το καλο και κακο συναμμα για εμας είναι οτι μπορουμε να μπουμε στην λίμνη και να οδηγουμε παραλληλα με το δρόμο.
Μετα από λιγο όλοι παγώνουμε καθώς ο Γιωργος χάνει τον ελεγχο της μηχανης με αρκετα υψηλη ταχυτητα με αποτελεσμα να έχουμε το πρώτο ατυχημα....ευτυχως όχι πολυ σοβαρο για τον Γιωργο αλλα αρκετα σοβαρο για την μηχανη.
Αφού βρίσκουμε κάποιον να στείλει την μηχανή πίσω στην Τύνιδα ο Γιώργος κλείνει εισιτήριο να γυρίσει αεροπορικώς το επόμενο πρωί και εμείς παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για Tozeur ώστε να διανυκτερεύσουμε όλοι μαζί μέχρι την πρωινή πτήση του.
Δεν μπορώ να πω ότι μας χάλασε η διανυκτέρευση στην Tozeur μιας και μείναμε σε καραχλιδατο μέρος με massage και sauna άλλα το μυαλό ήταν στο Γιώργο και στην στραβή που είχε συμβεί. Όλη ημερα την περασαμε στο ξενοδοχειο και βγηκαμε μονο για φαγητο οπού η αναλυση του ατυχηματος εδινε και επαιρνε. Καλα που ειχαμε τον Ντινο να μας εξηγησει τι εγινε στο Πηλιο J
Ημέρα 6η 15 Απριλίου 2008
Ο Γιωργος πήγε γυρω στις 6 το πρωι στο αεροδρομιο και οι υπολοιποι ξεκινησαμε γυρω στις 9 για την συνεχεια του ταξιδιου κατα ένα λιγότερο. Η σημερινη διαδρομη ειχε αυξηθει επειδη έπρεπε να καλυψουμε τα χιλιομετρα που δεν καναμε την προηγουμενη ημέρα.
Φυσικά ξαναπεράσαμε απο το σημείο της πτώσης του Γιώργο και τα κεφάλια ολων στραφηκαν αριστερά, σαν να είμαστε σε παρελαση, για να δουμε τι έχει απομείνει. Αναμενόμενο τα «τσακαλια» της ερήμου είχαν παρει τα πάντα.
Μετά από 100km περίπου αποφασίσαμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα και στρίψαμε δεξιά, ακόμα πιο βαθιά προς την έρημο με κατεύθυνση την πόλη Douz. Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομης η έρημος πλέον ειναι παντού. Οι αμμολοφοι πνιγουν τον δρομο και σου δινουν την εντυπωση οτι οδηγεισαι στην πύλη της ερημου οπως είπε και καποιος απο την παρεα. Περασαμε και μια αγελη απο καμηλες τις οποιες μπορουσες να καβαλησεις επι πληρωμη αλλα όπως τα περισσοτερα πραγματα εμεις τα αφηνουμε για αργοτερα, δηλαδη για ποτε. Αυτη η μανια που σε πιανει και δεν θέλεις ποτε να κατεβεις απο την μηχανη δεν την καταλαβαινω. Στο planning ειμσατε πολυ καλή αλλά στο execution βράστα!
Μετά από λίγο φτάσαμε στην Douz και όπως όλες οι πόλεις της Τυνήσιας ήταν γεμάτα από παιδιά. Το 60% του πληθυσμου της Τυνισιαας ειναι κάτω των 17%!
Κατευθυνόμαστε για Matmata για να δούμε που γυρίστηκε το Star Wars και μια αργότερα σταματάμε στο Tarzan Cafeé στην μέση του πουθενά. Γρηγορος καφες και κατι μεταξυ αυγου και πιττας και συνεχιζουμε για Star Wars. Τo μερος δεν λέει και πολλά, πολυ τουριστικο και πολυ βρωμικο. Κλασσικές Φώτο και ένα γρήγορο παγωτό και συνεχίζουμε για Tatatouine που είναι ο τελικός μας προορισμός.
Εδω εγινε της πουτ..... Ο Ντινος με τον Ηλια έψαχναν να βρουν ένα μερος (δεν θυμαμαι πως λεγονταν)το οποιο ειχαμε πλαναρει απο Αθήνα αλλα τιποτα. Γυρω στις 22.00 καταληγουμε στην μεση του πουθενα στο Char Outled Soultane και παιρνουμε το δείπνο μας γύρω απο την πισινα σε τρελλο μπουφε. Το ξενοδοχειο ήταν πολυ καλό και οι περισσοτεροι ενοικοι μενουν εκει πριν μπουν στην ερημο ή στην Λιβύη.
Ημέρα 7η 16 Απριλίου 2008
Σημερα θα πηγαιναμε να δούμε τα σπίτια των τρωγλοδύτων. Όλοι εκτός από τον Σωτηρη ο οποίος αποφάσισε να κάνει κατι μόνος του. Τα σπίτια λοιπόν, που στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αποθήκες που χρησιμοποιούσαν για να βάζουν το φαγητό και όλα τα υλικά που θα χρειαζόντουσαν κατα την την διάρκεια του έτους, ήταν 800 ετών. Μετά από μια περιήγηση 1 ώρας ξεκινήσαμε την άνοδο προς το βορρά και συγκεκριμένα προς την πόλη Sfax. Η συγκεκριμένη παραλιακή πόλη είναι μία απο τις πιο τουριστικές πολεις της Τυνισιας και ειδικα το νησάκι ακριβώς απέναντι ένα απο τα πιο φημισμένα καλοκαιρινα θέρετρα.
Εκείνη την ημέρα ο Ηλίας είχε τα γενέθλια του οποτε μετά απο ενα surprise δείπνο καταλήξαμε σε τρελλο club με Τυνήσιο καπετάνιο του πολεμικού ναυτικού ο οποιος ήταν ενημερωμένος για την ύπαρξη 9 μηχανών στην Τυνισία. Εδώ πρέπει να παραδεχτώ ότι το αίσθημα ασφαλειας στην Τυνισία είναι αρκετό υψηλό και σχεδόν σε όλες τις πόλεις οι αστυνομία σταμάταγε την κίνηση για να περάσουμε J
Ημέρα 8η 17 Απριλίου 2008
Η τελευταιά ημέρα έχει ξημερώσει και συνεχίζουμε την άνοδο μας για Τύνιδα αφού πρωτα περάσουμε απο El Jem. Το El Jem είναι κάτι σαν μικρογραφία του Coliseum σε πολύ καλύτερη όμως κατάσταση. Το συγκεκριμένο έχει χτιστεί το 238 μΧ και η χωρητικότητα του είναι 35.000 θεατές. Μονο τα αμφιθέατρα της Capua και το Coliseum της Ρώμης είναι μαγαλύτερα (45.000)
Στο τελευταίο κομμάτι προς την Τύνιδα κάνουμε άλλη μια φορά μια φορά Πάσχα με αρνί στα κάρβουνα και μετά από το πιο χωμάτινο κομμάτι της εκδρομής μας καταλήγουμε στην Kairouan η οποία θεωρείται η τρίτη πιο θρησκευτική πόλη του κόσμου μετά την Ιερουσαλήμ και την Μόκα.
Φυσικά δεν μπήκαμε καν στην πόλη διότι κανεις δεν το ήξερε πέραν του Ηλία ο οποιος όπως πάντα ηταν χαμένος. Μετα το τελευταιο φαγοποτι ο τελευταιος πριν τον Ηλία (εγω φταιω) δεν τον περιμενε οποτε σε καποια διασταυρωση αντι να στριψει δεξια πήγε ευθεια.
Το απογευμα φτάσαμε στην Τυνιδα και πλεόν αναμεναμε το καραβι το οποιο θα μας επέστρεφε σε ευρωπαικο έδαφος. Εκει συνανταμε και τον Γιώργο όπου μας περιμένει με την μηχανη να μην έχει φύγει για Έλλαδα. Αφου την βάζουμε σπρωχτη στο καράβι επιβιβαζομαστε όλοι και λέμε γεια στην όμορφη Τυνισία.
Ημέρα 9η 18 Απριλίου 2008
H BMW mobile service είναι στο λιμάνι συνεπής στο ραντεβου και φορτώνει την μηχανη για Ελλάδα και ο Γιώργος παίρνει τον δρόμο για το αεροδρόμιο.
Έμεις παιρνουμε τον βορεινο επαρχιακό δρομο που οδηγεί στην Μεσσίνα. Πολυ κίνηση, πολλές στροφές και φυσικά χαθήκαμε όλοι μεταξύ μας.
Κάθε φορά που έβλεπα βουλκανιζατερ ήθελα να σταματήσω καθώς τα χωματινα ελαστικα μου πλέον δεν έχουυ καθόλου «ψωμί». Οι υπόλοιποι είναι στην ίδια κατασταση περιπου αλλα αποφασιζουμε να συνεχίσουμε ως έχει.
Αφου φτάνουμε στη Μεσσίνα μετά από 7 ώρες καταλήγουμε πάλι στον “IL PADRINO” για το δευτερο δείπνο. Εκει μας περίμενε και η Ελένη η οποία είχε βοηθήσει και τον Γιώργο τηλεφωνικά να κλείσει αεροπορικα εισιτηρια.
Ημέρα 10η 19 Απριλίου 2008
Δεν έχω πολλά να πω για αυτη την ημέρα και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ειχα αγχωθει με τα ελαστικά και αν θα αντέξουν καθώς τα λινά έχαν αρχίσει να βγαίνουν. Τελος πάντων, φτάσαμε στο Bari ασφαλής και πήραμε το καράβι που θα μας έφερνε και πάλι στην Ελλάδα. Παρόλο την μελαχγολία μας προσπαθήσαμε να έχουμε ευχαριστη διαθεση και να σκεφτόμαστε που θα πάμε το επόμενο ταξιδι.
Λένε ότι ο τελικός προορισμός δεν μετράει αλλά το ταξιδι είναι όλη η ουσία. Εγω θα πω ότι και η προετοιμασία είναι εξισου σημαντική με το ταξιδι, αφου μπορεις και κανεις το ταξιδι νοητά στο μυαλό σου. Ένα αλλο πλεονέκτημα της προετοιμασιας είναι ότι κρατάει περισσοτερο απο το ταξιδι J αλλά από την άλλη θες να τελειώσει γρηγορα ώστε το πραγματικό ταξίδι να αρχισει. Παιχνίδια μυαλου....
Ημέρα 11η 20 Απριλίου 2008
Η λογική του χάους επικράτησε και πάλι και οι μισοι κατεβηκαν στις 6 τα ξημερώματα στην Ηγουμενιτσα και οι αλλοι μισοί στην Πάτρα. Εγω ήμουν σε αυτούς που κατεβηκαν στην Ηγουμενίτσα και είδα την ανατολή κάπου κοντά στην Πάργα. Τελευταία στάση για όλους μαζί και σουβλάκι στην Αμφιλοχία, 9 το πρωί, και μετα ο καθένας όπου φυγει – φύγει. Ίσως βαρεθήκαμε ο ένας τον άλλο ίσως θέλουμε να πάμε γρηγορα στις οικογενειες μας ίσως και τα δύο. Το μονο σίγουρο είναι το μυαλο δεν ξεχνα όλα αυτα που ζήσαμε τις δέκα ημέρες και υποσυνειδητα αναζητά το επόμενο...
Κάτι άκουσα για Δαλματικές...
Κειμενο: Παυλος Βεζιρτζογλου
3η Παραλλαγη
Ημέρα 1η:
Πεμπη , 10 Απριλιου 2008: Αθήνα - Πατρα (229 km)
Πλοιο για Μπαρι. Αναχώρηση στις 18:00 μεσω Ηγουμενιτσας. Σταση για καφε στην Ακρατα. Εξω απο την Πατρα ο Παυλος βρισκει με την βαλιτσα του ενα αυτοκινητο.
Ημέρα 2η:
Παρασκευη , 11 Απριλιου 2008: Bari - Messina (444 km)
Αφιξη Bari στις 9:30 (με καθυστερηση). Ανακαλυπτουμε οτι κανεις δεν εχει μαζι του χαρτη της Ιταλιας. Highlight η Σκυλλα. Ο Στελιος επεσε σταματημενος. Φωτια στις αποσκευες του Ντινου. Φτασαμε Messina στο ξενοδοχειο για μπανιο στις 21:00 το βραδυ. Τρομερο φαγητο σε εστιατοριο (Al Padrino) που συνανταμε Ελληνιδα. Κλεινουμε τραπεζι και για την επιστροφη
Ημέρα 3η:
Σαββατο , 12 Απριλιου 2008: Messina - Palermo (367 km)
Πηγαμε Taormina (χασαμε τον Κεφαλοπουλο). Μετα Αιτνα. Μετα Palermo. Το Palermo ενα μπουρδελο. Με τσιμπησε σφηκα. Το πλοιο για Tunis δραμα. Τρομερη ποδαριλα στις καμπινες
Ημέρα 4η:
Κυριακη , 13 Απριλιου 2008: Tunis - Gafsa (453 km)
Στο τελωνειο αλλος κοσμος. Φυγαμε απο Tunis το πρωι. Χαθηκαμε και περασαμε μεσα απο την αγορα με τις μοτοσυκλεττες. Μειναμε Gafsa. Ξενοδοχειο Mamoun. Οι μηχανες μεσα στο ξενοδοχειο. Δωματια χαλια. Πολλα χιλιομετρα. Φαγητο στο δρομο (παιδακια)
Ημέρα 5η:
Δευτερα , 14 Απριλιου 2008: Gafsa - Toseur (177 km)
Πτωση του Γιωργου. Ατυχημα στην ερημο. Τα ειδαμε ολα. Επιστροφη (κακειν κακως) πισω στην Toseur. Ο Γιωργος φευγει αεροπορικως τα ξημερωματα για Tunis. Η μοτοσυκλεττα του θα φυγει αργοτερα με οδικη βοηθεια ασυνοδευτη.
Ημέρα 6η:
Τριτη , 15 Απριλιου 2008: Toseur - Tataouine (472 km)
Αναθεωρημενο πλανο. Πολλα χιλιομετρα. Μικρη βλαβη ο Σωτηρης. Παλτο.
Ημέρα 7η:
Τεταρτη , 16 Απριλιου 2008: Tataouine – Sfax (320 km)
To Char Outled Soultane πολυ καλο. Η διαδρομη ολο φορτηγα. Γενεθλια του Γκουβελη. O καπετανιος γλυκοκοιταζε τον Ντινο. Ξενοδοχειο 2 αστερων
Ημέρα 8η:
Τεταρτη , 17 Απριλιου 2008: Sfax – Tunis (316 km)
Ξυρισμα σε τοπικο μπαρμπερη στο Sfax. Συναντησαμε ξανα τον Γιωργο. Καθυστερηση το πλοιο 5 ωρων
Ημέρα 9η:
Παρασκευη , 18 Απριλιου 2008: Palermo – Messina (257 km)
Αφιξη Παλερμο. Η BMW Mobile Care παιρνει την μηχανη του Γιωργου. Παλερμο για Μεσινα απο τον συντομοτερο δρομο (πολυ κινηση, ωραιο τοπιο). Χαθηκαμε μεταξυ μας καμποσες φορες. "Κοντοπουτανος" στο Al Padrino
Ημέρα 10η:
Σαββατο , 19 Απριλιου 2008: Messina – Bari (443 km)
Πουτανες βγαιναν μεσα απο τα χωραφια. Χασαμε το Δημητρη και τον Ηλια. Βρεθηκαμε ξανα στο λιμανι
Ημέρα 11η:
Κυριακη , 20 Απριλιου 2008: Ηγουμενιτσα – Αθηνα (483 km)
Οι ανυπομονοι Σωτηρης, Παυλος, Στεφανος και Νικος κατεβηκαν στην Ηγουμενιτσα και γυρισαν οδικως. Οι υπολοιποι κατεβηκαν στην Πατρα
Συμμετεχoντες
Βασιλειαδης Σωτηρης, BMW GS1200
Βεζιρτζόγλου Παύλος, BMW GS1200 Adventure
Γιουρελης Στεφανος, Honda Varadero
Γκουβελης Ηλιας, Honda Africa Twin
Κεφαλοπουλος Γιωργος, BMW GS1200
Πολλαλης Δημητρης, BMW K1200GT
Σαμιωτης Νικος, BMW GS1200 Adventure
Τερζιδης Κων/νος, Honda Transalp
Ψωμας Στελιος, Honda Africa Twin
Στατιστικα
3965 km ολο το ταξιδι
316 km μεση ημερησια αποσταση
No comments:
Post a Comment